| با تو گر خواهــی سخــن گوید خـدا، قــرآن بــخــوان | تــــا شـــود روح تـو با حق آشنا، قرآن بخوان |
| (رتــــل القــرآن تــــرتــیــلا) نــــدای رحــمـت اســت | می دهد قرآن به جان و دل صفا، قرآن بخوان |
| ای بــشیــــر، یـــاد خــــدا، آرامــش دل مــی دهــــد | دردمــنــــدان را بــود قــرآن دوا، قــرآن بخوان |
| گفت پیغمبر که بی دین است، هر کس بی حیاست | تــــا شـــود روح تــو پابــند حیــا، قـرآن بخوان |
| دامــهــا گستــرده شــیطــان، در مــسیــر عمــر تــو | تــــا که ایمن باشی از این دامها، قرآن بخوان |
| ای کــــه روحــت سخــت پـــایــبــنــد دنــیــــا شــده | می کــند قــرآن تــو را از غم رها، قرآن بخوان |
| عـــتــرت احــمــــد ز قــرآنــش نــمــی گــردد جــــدا | تــــا بیــابی معنــی ایــن نکته را، قرآن بخوان |
| هــســت قــرآن صــامت و قــرآن نـاطق عترت است | تــــا ندانــی این دو را از هم جدا، قرآن بخوان |
| نــسخــه قــرآن بــه دستــــورالــعــمــل دارد نــیــــاز | تــــا کــه بشناسی طبیبت را دلا، قرآن بخوان |
| وادی طــور اســت ایــن قــرآن و مــیــعــاد حــضـــور | با تو گر خواهی سخن گوید خدا، قـرآن بخوان |
| می برد خسران ز قرآن، هر که دشمن با علی است | مــومنیینش را بــود قــرآن شفــا، قرآن بخوان |
| بــــا زبــــان حــال، زیــنــب گفــت بــا رأس حــسیـن | خصم خـواند خارجی ما را اخی، قــرآن بخوان |
| چــــون بــــود قــرآن (حســان) بــرنامــه عمــر بشــر | تــــا کــه تــــوفیق یــــابی بیــــا، قـرآن بخوان |
